Κοντά στην Οικογένεια Ξανά

Ήρθα στις ΗΠΑ το 1991, αμέσως αφού κατέρρευσε ο Κομμουνισμός στη Σοβιετική Ένωση. Και ήταν λίγο δύσκολο να με αποδεχτούν τα παιδιά της Αμερικής, μιας και είχα διαφορετική προφορά, ντυνόμουν με αστείο τρόπο και φαινόμουν αστείος.

Κι αυτό συνεχίστηκε για άλλα δυο χρόνια, μέχρι που πήγα στο Λύκειο και άρχισα να παίρνω ναρκωτικά και αλκοόλ. Και ξαφνικά αισθανόμουν ότι ήμουν αποδεκτός.

Και αυτό συνεχίστηκε με όλο και πιο βαριά ναρκωτικά και πριν το καταλάβω έπινα πολύ σε καθημερινή βάση κι έπειτα πέρασα στα οπιούχα και αυτό ξόδεψε ουσιαστικά τη ζωή μου.

Για μένα, το πρόγραμμα του Νάρκωνον ήταν ένας τρόπος να κοιτάξω τη ζωή με μια εντελώς νέα προοπτική, με μια θετική ματιά σε όλα όσα βρίσκονταν γύρω μου.

Κι επίσης για να επανορθώσω τις σχέσεις μου με τους φίλους μου και την οικογένειά μου. Το πιο σημαντικό είναι η οικογένειά μου, γιατί αυτήν πλήγωσα πιο πολύ όσο έκανα χρήση. Έμειναν έκπληκτοι που έφτασα να τους τηλεφωνήσω και να τους ρωτήσω τι χρειάζονταν από μένα, γιατί ποτέ πριν δεν το είχα κάνει αυτό.

Δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερα. Εννοώ ότι τώρα είμαστε πιο κοντά απ’ όσο ήμασταν ακόμα και πριν αρχίσω να παίρνω ναρκωτικά.

Το πρόγραμμα του Νάρκωνον είναι το μόνο πρόγραμμα που είχε αποτέλεσμα για μένα. Μου έσωσε τη ζωή όταν νόμιζα ότι όλα είχαν χαθεί.

Περισσότερα Βίντεο